Prawda

Piątek, 29 marca 2024 - 01:19

« Poprzedni Następny »


Moja ostatnia praca badawcza. Część 2: Wyniki


Jerry A. Coyne 2020-02-03


Kilka dni temu zacząłem dwuczęściowe podsumowanie (teraz stało się trzyczęściowe!) tego, co prawdopodobnie będzie moją ostatnią pracą „badawczą”: ostatnią pracą, w której własnymi rękami manipulowałem muszki Drosophila, by zebrać dane. (To nie znaczy, że będzie to mój ostatni artykuł naukowy.)


Ten post omawiał cele i metody naszego artykułu w „Genetics”, który możecie zobaczyć przez kliknięcie na link pod zrzutem z ekranu poniżej lub na pdf tutaj. Po napisaniu tego postu uznałem, że podzielę omówienie na trzy części, bo robi się to trochę zbyt długie. Dzisiaj mamy wyniki, a za kilka dni napiszę o tym, jakie jest moim zdaniem znaczenie tych wyników (tj. to, co nazywa się „dyskusją” w artykule”).


Przesłanki eksperymentu opisałem szczegółowo w poprzednim poście, więc nie będę się tu powtarzał. W skrócie, wzięliśmy dwie pary gatunków i dla każdej pary stworzyliśmy rój hybrydowy, składający się z osobników z połową genomu od każdego gatunku rodzicielskiego i połową organelli i cytoplazmy każdego gatunku rodzicielskiego (zawartości komórek). Każda para składała się z jednego szeroko rozpowszechnionego gatunku i jednego wyspiarskiego gatunku (D. simulans/D. mauritiana w jednym eksperymencie i D. yakuba/D. santomea w drugim). Celem było zobaczenie, czy rój hybrydowy powróci do jednego z gatunków rodzicielskich, pozostanie grupą „mieszańców”, które mają geny obu gatunków, lub może wyewoluuje w nowy laboratoryjny gatunek, który jest izolowany reprodukcyjnie od obu gatunków rodzicielskich.  


Stworzyliśmy osiem replik „rojów” dla każdej pary gatunków, żeby zobaczyć, jak bardzo powtarzają się zmiany. I mierzyliśmy cztery zestawy cech, z których każdy charakteryzował i odróżniał dwa gatunki rodzicielskie:


1.) Morfologiczne cechy, które odróżniały każdą parę gatunków
. Było ich pięć w parze D. simulans/D. mauritiana i trzy w parze D. santomea/D. yakuba. Opisałem je w poprzednim poście, a pokazuje je także ilustracja poniżej. Cechy w roju (i w czystych gatunkach) mierzyliśmy co pięć pokoleń aż do pokolenia 20.  


2.)
 Zachowanie godowe. Jak pisałem wcześniej, między członkami obu par jest dyskryminacja przy wyborze partnerów (i skrócona kopulacja). Wzięliśmy samce i samice  z roju hybrydowego i kojarzyliśmy je z osobnikami z czystych gatunków rodzicielskich, żeby zobaczyć, czy hybrydy zachowywały się jak jeden lub drugi czysty gatunek (zrobiliśmy to w pokoleniu 21; utrzymywaliśmy roje przez 24 pokolenia).


Na przykład, kopulacje między samcami D. simulans i samicami D. mauritiana są bardzo krótkie w porównaniu do kopulacji wewnątrz czystych gatunków. Jeśli samce z roju hybrydowego także wykazują krótki czas trwania kopulacji z czystymi samicami D. mauritiana, możemy wnioskować, że ich cechy godowe powróciły do cech D. simulans. (Spodziewalibyśmy się także, że nie będą wykazywać dyskryminacji wobec D. simulans, ale znaczną niechęć do kopulacji z D. mauritiana.) Zrobiliśmy to dla obu par gatunków.


3.) Sterylność w krzyżówkach gatunków.
 Kiedy krzyżujesz członków obu par gatunków, otrzymujesz samce-hybrydy, które są sterylne i samice, które są płodne. (Ten wzór nazywa się „regułą Haldane’a). Sterylność trwa przez pewien czas w rojach hybrydowych, podczas gdy dobór usuwa geny dające sterylność. Mierzyliśmy sterylność samców w populacji w pokoleniu 20 w porównaniu do czystego gatunku (w którym samce są całkowicie płodne).   Co ważniejsze, przyglądaliśmy się sterylności hybryd powstałych z krzyżówek między  osobnikami z roju a dwoma czystymi gatunkami (wszystkie z pokolenia 20). Na przykład, jeśli skrzyżujesz rój D. mauritiana/D. simulans z gatunkami rodzicielskimi i otrzymasz płodne potomstwo z D. simulans, ale sterylne potomstwo z D. mauritiana, to wiesz, że genotypowy stan płodności w roju powrócił do stanu D. simulans.


4.) Skład DNA roju hybrydowego.
 Jak pisałem w poprzednim poście, DNA obu par gatunków różniły się w wielu miejscach. Mogliśmy więc sekwencjonować próbki roju hybrydowego i zobaczyć, jakie proporcje genomu każdego gatunku pozostały w roju po 20 pokoleniach. Zrobiliśmy to we wszystkich ośmiu replikach dla każdego z dwóch rojów, ale tylko raz, bo to przedsięwzięcie obejmowało sekwencjonowanie około 20 milionów zasad. Analiza jest trochę skomplikowana i nie będę się w nią zagłębiał tutaj.


Artykuł:


Poniżej podaję wyniki czterech testów. Wszystkie są zgodne i jednoznaczne: w każdej analizie, czy to morfologii, zachowania, czy sekwencji DNA rój powrócił do „dominującego” (kontynentalnego) gatunku: D. simulans w jednym roju i D. yakuba w drugim. I to samo było we wszystkich ośmiu replikach każdego roju. W pokoleniu 20 również sekwencje DNA wszystkich replik powróciły niemal całkowicie do dominującego gatunku, chociaż pozostało nieco DNA wyspiarskiego gatunku. Ten ”resztkowy” DNA był dość spójny we wszystkich replikach.


1.) Cechy morfologiczne.
 Dwa wykresy poniżej pokazują zmiany w morfologii cech odróżniających gatunki we wszystkich replikach rojów przez 20 pokoleń (mierzono pokolenia 0, 5, 10, 15 i 20). Pierwszy wykres pokazuje rój D. mauritiana/D. simulans a drugi rój D. yakuba/D. santomea. Mierzyliśmy także morfologię obu czystych gatunków jako grupy kontrolne w czasie; te wartości są prostymi i przerywanymi liniami na górze i na dole (były one w zasadzie stałe, bo są cechami specyficznymi dla gatunku). Hybrydowe repliki w każdym pokoleniu są pokazane jako otwarte koła, z średnimi między replikami wytyczonymi jako najlepiej pasująca linia, a każda replika ma inny kolor. 


Na pierwszym wykresie poniżej wartości cech czystego gatunku D. mauritiana są liniami przerywanymi; wartości cech czystego D. simulans są liniami ciągłymi. Jak widać, rój hybrydowy w pokoleniu 0 jest w zasadzie pośredni między liniami, tak jak powinien być (szerokość czoła pozostaje jednak bliska czystemu D. mauritiana przez 10 pokoleń zanim powraca do wartości D. simulans ).


Ważnym wynikiem jest to, że z czasem każda replika pod względem każdej cechy powraca do wartości D. simulans. Zmiany są szczególnie zaznaczone między pokoleniami 10 a 15. W pokoleniu 20 wartości wszystkich cech są w zasadzie wartościami czystego D. simulans. Pod względem tych cech hybrydy wyewoluowały więc wszystkie wartości cech D. simulans. Rój wygląda jak czyste osobniki D. simulans.



A to jest wykres dla cech roju D. yakuba/D. santomea, z wartościami czystego D. yakuba jako linia ciągła i wartościami D. santomea jako linia przerywana. Tutaj także cechy, które zaczęły się jako pośrednie w pierwszym pokoleniu stopniowo przyjmują wartości dominującego gatunku (D. yakuba) po 20 pokoleniach. Tak jest we wszystkich ośmiu replikach. W szczególności, pigmentacja muszek w roju staje się tak ciemna jak u czystych osobników D. yakuba (wynik około 600 na skali z maksimum 1200 punktów), zamiast niemal całkowitego braku pigmentacji jak D. santomea (ten czysty gatunek ma przeciętną liczbę punktów pigmentacji 49). Cechy zmieniają się w różnym tempie z upływem czasu. Na przykład, zmiana pigmentacji jest mniej więcej równa w czasie, ale zmiana w szczecinkach hypandrial powraca do wartości D. yakuba w ciągu 5 pokoleń.



2.) Zachowanie godowe. Mogę to streścić krótko:pod wszystkimi aspektami zalecania się i kopulacji rój hybrydowy powrócił do ”dominującego”, kontynentalnego gatunku we wszystkich replikach do pokolenia 21. Innymi słowy, w roju D. yakuba/D. santoma wszystkie osobniki zachowywały się jak czyste muszki D. yakuba, a w roju D. simulans/D. mauritiana wszystkie osobniki zachowywały się jak czyste D. simulans. To dotyczy to tak samo samców, jak samic. Mamy więc powrót do czystego gatunku nie tylko w morfologii, ale także w zachowaniu.


3.) Sterylność w krzyżówkach gatunków. 
Raz jeszcze we wszystkich replikach obu rojów hybrydowych osobniki powróciły do cech płodności ”dominującego”, kontynentalnego gatunku do pokolenia 20. Na przykład, patrząc na osobniki w 8. replice rojów D. simulans/D. mauritiana, wszystkie samce w roju miały płodnych męskich potomków kiedy krzyżowały się z samicami D. simulans, ale miały sterylnych męskich potomków, kiedy krzyżowały się z samicami D. mauritiana. Tak samo było, kiedy krzyżowaliśmy samice z rojów hybrydowych z samcami albo z D. simulans, albo z D. mauritiana. I tak samo było za samcami z roju D.santomea/D. yakuba: pod koniec eksperymentu zarówno samce z roju, jak samice z roju zachowywały się pod względem płodności tak samo jak osobniki czysto D. yakuba. Znowu obserwujemy powszechny i powtarzalny powrót do „dominującego”, kontynentalnego gatunku.


4.) Skład DNA roju hybrydowego. 
Test w pokoleniu 20 pokazał, że we wszystkich rojach w obu gatunkach DNA gatunku wyspiarskiego w zasadzie został wyeliminowany i genomy rojów były niemal całkowicie genomami dominujących gatunków. Jednak pewne resztki specyficzne dla gatunków wyspiarskich pozostały w obu replikach, jak tego oczekiwano, ponieważ część z tego jest „neutralna” i nie podlega selekcji. Tutaj, na przykład, jest proporcja przodków w każdej replice (dwa paski dla każdej repliki zależnie od tego, którego genomu używaliśmy jako odnośnika) z DNA dominującego gatunku na żółto i DNA wyspiarskiego gatunku na czerwono. Pozostało bardzo niewiele DNA specyficznego dla wyspiarskiego gatunku, a te resztki, które pozostają, są „segregujące” tj. miejsca, które mają jedną kopię DNA wyspiarskiego i jedną kopię DNA dominującego w każdej danej pozycji (proszę pamiętać, że są dwie kopie każdego genu). Wyraźnie, DNA gatunku wyspiarskiego jest na drodze do zniknięcia.


(From paper): Genetic ancestry rapidly and consistently regressed to that of one of the two parental species in all admixed populations. (A) The proportion of sites either fixing for D. simulans ancestry or still segregating for both parental species’ ancestry in each of the eight admixed D. mauritiana/simulans populations. (B) The proportion of sites either fixing for D. yakuba ancestry or still segregating for both parental species’ ancestry in each of the eight admixed D. santomea/yakuba populations. Sites were considered to still be segregating for both parental species’ ancestry if any of the ploidy = 8 genotypes 2 | 6 through 6 | 2 received a posterior probability >1/3. The left bar for each population summarizes results obtained when mapping to either the D. mauritiana (A) or the D. santomea reference genomes (B). Bars to the right, for each population, summarize results obtained when mapping to either the D. simulans (A) or D. yakuba (B) reference genomes.

(From paper): Genetic ancestry rapidly and consistently regressed to that of one of the two parental species in all admixed populations. (A) The proportion of sites either fixing for D. simulans ancestry or still segregating for both parental species’ ancestry in each of the eight admixed D. mauritiana/simulans populations. (B) The proportion of sites either fixing for D. yakuba ancestry or still segregating for both parental species’ ancestry in each of the eight admixed D. santomea/yakuba populations. Sites were considered to still be segregating for both parental species’ ancestry if any of the ploidy = 8 genotypes 2 | 6 through 6 | 2 received a posterior probability >1/3. The left bar for each population summarizes results obtained when mapping to either the D. mauritiana (A) or the D. santomea reference genomes (B). Bars to the right, for each population, summarize results obtained when mapping to either the D. simulans (A) or D. yakuba (B) reference genomes.



Tutaj jest szeroki skan genomu z każdą pionową linią reprezentującą okno na 5000 zasad ze składem gatunku zaznaczonym na żółto (DNA dominującego gatunku jest obecne) i czerwono (DNA wyspiarskiego gatunku jest obecne, ale z niezbyt wysoką częstotliwością). Czytając z góry do dołu, widać DNA na jednym ramieniu chromosomu w ośmiu replikach  (istnieją cztery chromosomy z X mającym tylko po jednym ramieniu, drugim i trzecim po dwa ramiona i czwartym bardzo małym).


(From paper): Genome-wide distribution of ancestry in all admixed populations. Heatmaps showing ancestry estimates summarized in 5-kb genomic windows for each chromosome or chromosomal arm in the D. simulans (A) and D. yakuba (B) reference genomes. Each row is a different admixed population and colors reflect ancestry ranging from 0 (fixed for “minor” parent ancestry) to 1 (fixed for “major” parent ancestry). The bottom row summarizes the number of populations that showed evidence of a given genomic window still segregating for both parental species’ ancestry (i.e., ancestry estimate < 0.8).
(From paper): Genome-wide distribution of ancestry in all admixed populations. Heatmaps showing ancestry estimates summarized in 5-kb genomic windows for each chromosome or chromosomal arm in the D. simulans (A) and D. yakuba (B) reference genomes. Each row is a different admixed population and colors reflect ancestry ranging from 0 (fixed for “minor” parent ancestry) to 1 (fixed for “major” parent ancestry). The bottom row summarizes the number of populations that showed evidence of a given genomic window still segregating for both parental species’ ancestry (i.e., ancestry estimate < 0.8).

Jak widać, olbrzymia większość genomu jest żółta, pochodząc z dominującego gatunku (czerwony kolor wybija się, ale nie występuje zbyt często na czysto żółtym tle).  


Widać także, że pewne obszary genomu mają tendencję do pozostawania „segregującymi” we wszystkich replikach: na przykład, czubek trzeciego chromosomu w roju  D. simulans/D. mauritiana i na środkowym ramieniu drugiego chromosomu w roju D. yakuba/ D. santomea.


Wreszcie, żeby pokazać mizerną ilość obcego genomu, pozostającą w większości części genomu, tutaj jest wykres pokazujący dla każdego z pięciu ramion chromosomów, ile z genomu roju było segregującego: tj., jaka proporcja DNA miała pewne sekwencje od obu gatunków (niemal wszystko było „heterozygotyczne”, z jedną kopią sekwencji kontynentalnej i jedną kopią sekwencji wyspiarskiej). Osiem replik otrzymało różne symbole dla każdego ramienia.


Jak widać, dla niemal wszystkich miejsc chromosomów poza pewnymi replikami na ramieniu 3L w roju D. simulans/D. mauritiana i ramieniu 2R w roju D. yakuba/D. santomea, pozostało przeciętnie mniej niż 5% DNA gatunku wyspiarskiego. Na wszystkich ramionach poza jednym w roju D. yakuba/D. santomea nie pozostał niemal żaden obcy DNA.


Godne zauważenia jest to, że ilość obcego DNA na chromosomie X („płciowym”) była najniższa w obu rojach. To może być spowodowane faktem, że chromosom X zawiera szereg genów, które dają sterylność hybrydowych samców, a więc „wyspiarski” DNA został szybko wyeliminowany przez dobór. (A także, ponieważ X jest obecny tylko w jednej kopii u samców, zarówno recesywne, jak dominujące „geny sterylności” w pełni ulegają ekspresji, a więc są eliminowane dużo szybciej.)


(Caption from paper): The proportion of genomic windows where both parental species’ ancestry still segregated varied across chromosomes. Each point represents the proportion of 5-kb genomic windows that have evidence for both parental ancestries still segregating after 20 generations following initial hybridization between the parental species. (A) D. simulans/D. mauritiana; (B) D. yakuba/D. santomea.
(Caption from paper): The proportion of genomic windows where both parental species’ ancestry still segregated varied across chromosomes. Each point represents the proportion of 5-kb genomic windows that have evidence for both parental ancestries still segregating after 20 generations following initial hybridization between the parental species. (A) D. simulans/D. mauritiana; (B) D. yakuba/D. santomea.

Wielki wniosek: W replikach obu rojów i dla wszystkich mierzonych cech – morfologiczne, zachowania godowego, płodności i sekwencji DNA – cechy i DNA roju wyewoluowały (powróciły) w laboratorium do cech i DNA jednego, czystego gatunku. I we wszystkich wypadkach tym czystym gatunkiem był „dominujący”, kontynentalny gatunek: D. simulans w jednym roju i D. yakuba w drugim. Nie otrzymaliśmy „hybrydowego” gatunku, ale raczej dostaliśmy populację, której DNA był w zasadzie DNA czystego gatunku. Wyniki były wyraźnie zgodne we wszystkich replikach i ogólne wyniki bardzo podobne w obu rojach.   


W następnym (i ostatnim) poście spróbuję opisać znaczenie tych wyników i przedstawić pewne teorie o tym, dlaczego we wszystkich wypadkach nasze roje powróciły do dominującego, nie zaś wyspiarskiego gatunku.


Jeśli dotarliście tak daleko, dziękuję za przeczytanie!

________________

Matute, D. R., A. A. Comeault, E. Earley, A. Serrato-Capuchina, D. Peede, A. Monroy-Eklund, W. Huang, C. D. Jones, T. F. C. Mackay, and J. A. Coyne. 2020. Rapid and predictable evolution of admixed populations between two Drosophila species pairs. Genetics 214:211-230.


My last research paper. Part 2 Results

Why Evolution Is True, 28 stycznia 2020

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska



Jerry A. Coyne

Emerytowany profesor na wydziale ekologii i ewolucji University of Chicago, jego książka "Why Evolution is True" (Polskie wydanie: "Ewolucja jest faktem", Prószyński i Ska, 2009r.) została przełożona na kilkanaście języków, a przez Richarda Dawkinsa jest oceniana jako najlepsza książka o ewolucji.  Jerry Coyne jest jednym z najlepszych na świecie specjalistów od specjacji, rozdzielania się gatunków. Jest również jednym ze znanych "nowych ateistów" i autorem książki "Faith vs Fakt". Jest wielkim miłośnikiem kotów i osobistym przyjacielem redaktor naczelnej.
 

Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj






Nauka

Znalezionych 1469 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

„Grubogłowi przedsiębiorcy pogrzebowi w noc żywych trupów”   Júnior   2022-05-31
„Gryzoń skunksowy”, który żuje trujące rośliny i wypluwa truciznę na swoje futro   Coyne   2020-12-02
„Kryzys klimatyczny” to mistyfikacja   Williams   2023-09-25
„Najbardziej znany zabójca ludzi”: jakie są prawdziwe początki XIV-wiecznej Czarnej Śmierci?   Lewis   2023-09-15
„New Yorker” pisze o hoacynie, sugeruje, że koncepcja Darwina drzew ewolucyjnych może być urojeniem   Coyne   2022-07-25
„San Francisco Chronicle” bardzo myli się w sprawie biologicznej płci   Coyne   2023-06-09
„Zapylisz mnie!”: nachalni bohaterowie świata roślin   Júnior   2022-06-11
“Czarne tygrysy” w małym indyjskim rezerwacie sugerują losowy dryf genetyczny   Coyne   2021-10-26
“Daily Beast” wypacza epigenetykę oszukańczymi twierdzeniami, że dzieci mogą “odziedziczyć wspomnienia Holocaustu”   Coyne   2017-10-05
“Konwergentna” ewolucja mrówek grzybiarek Starego i Nowego świata   Coyne   2023-03-23
“Odwrócenie specjacji” (fuzja gatunków) u kruków   Coyne   2018-03-16
“Partenogenetyczny” rak rozmnaża się bez seksu: czy to jest nowy gatunek?   Coyne   2018-02-17
“Rogi” trylobitów mogły być używane jako broń w walkach między samcami   Coyne   2023-02-15
“Scientific American” poświęca się polityce, a nie nauce; odmawia publikowania krytycznych analiz swoich fałszywych lub wprowadzających w błąd twierdzeń   Coyne   2022-09-01
“Współczesny” Homo sapiens mógł być w Eurazji aż 210 tysięcy lat temu   Coyne   2019-07-17
‘Raniąca’ idea merytorycznych podstaw nauki    i Jerry Coyne   2023-05-29
 Syntetyczna biologia oferuje obietnicę rozwiązania globalnego problemu z plastikiem   Agaba   2021-12-13
10 twierdzeń działaczy walczących w Afryce z GMO o tym, dlaczego postępy w biotechnologii upraw powinny zostać odrzucone – i dlaczego są one błędne   Maina   2022-11-17
100 milionów lat ozdabiania się śmieciami   Yong   2016-07-05
12 podstawowych punktów biologii ewolucyjnej   Cobb   2016-03-02
Pseudonauka Masaru Emoto   Novella   2017-12-18
Czy „toksyczna kobiecość” jest główną przyczyną bojów o społeczną sprawiedliwość?   Coyne   2021-02-08
Paradoksalne cechy genetyki inteligencji   Ridley   2013-12-18
“New Scientist”: Darwin jednak miał rację    Coyne   2020-10-01
Intelektualna pustka numeru “New Scientist” o ewolucji: 1. Genetyczna plastyczność    Coyne   2020-10-03
Intelektualna pustka numeru “New Scientist” o ewolucji: 2. Rzekome nieistnienie gatunków   Coyne   2020-10-05
Klasyczna historia skorygowana: porosty to grzyby + glony + drożdże (inne grzyby)   Coyne   2016-08-05
Homo floresiensis, hominin “hobbit”, w Internecie   Coyne   2016-11-25
No pasarán    Tonhasca Júnior   2023-03-04
Strzelby, zarazki, maszyny to zdecydowanie antyrasistowska książka. Dlaczego lewica jej nie kocha?   Barnett   2021-10-13
„ Całujące się” koralowce złapane in flagranti   Yong   2016-07-28
”Sygnalizowanie cnoty” może nas irytować. Cywilizacja byłaby jednak bez niego niemożliwa    Miller   2019-09-13
A jednak chorują na raka    Łopatniuk   2016-02-13
Czyste okrucieństwo cięć w pomocy żywnościowej   Lomborg   2017-08-07
Dalszy spadek zgonów z powodu raka   Novella   2019-02-04
Dlaczego mamy alergie?   Zimmer   2016-01-28
Dlaczego sądy nie powinny rozstrzygać o nauce     2018-12-13
Dlaczego większość zasobównie wyczerpuje się   Ridley   2014-05-04
Dlaczego zwierzęta są urocze?   Coyne   2014-12-30
Dziennik z Mozambiku: Demony w kurzu   Naskręcki   2018-03-30
Dziwaczne, wysysające krew czerwie jurajskie   Cobb   2014-06-28
Ewolucja, ptaki i kwiaty   Coyne   2014-06-02
Gigantyczne “paleonory” wykopane przez wymarłe ssaki   Coyne   2017-06-29
Grupy anty-GMO przegrywają sprawę sądową w Nigerii    i Nkechi Isaak   2022-07-30
Jak karakara wygrywa z osami   Cobb   2013-12-29
Kiedy zapada noc i ziemia jest ciemna   Tonhasca Júnior   2023-02-10
Kilka lekcji z rosyjskiej rewolucji. Jak kuszący radykalny nihilizm prowadzi do ekstremizmu   Geifman   2021-03-22
Komisja Europejska ukrywa naukę o pszczołach   Ridley   2017-05-03
Malaria pachnąca cytryną    Zimmer   2015-04-07
Małpo ty moja   Koraszewski   2015-04-17
Metamorfozy    Júnior   2022-04-09
Minęło 40 lat od wydania „Samolubnego genu” – śmiała książka Richarda Dawkinsa ostała się próbie czasu   Ridley   2016-02-17
Niezwykły pasikonik szklany   Naskręcki   2014-05-27
Nowe badanie wskazuje na jednego oszusta   Coyne   2016-08-18
Nowy i dziwaczny rodzaj mimikry: nasiona rośliny naśladują kształt i zapach odchodów zwierzęcych, by ułatwić roznoszenie ich przez żuki gnojowe   Coyne   2015-10-20
O porażkach wolności i lęku przed nauką   Dennett   2016-05-20
O rzeczywistości rasy i odrazie do rasizmu    i Brian Boutwell   2017-09-04
Obniżenie poprzeczki dla tradycyjnej medycyny chińskiej dla ideologii i zysku     2017-12-29
Olbrzymie armie o niezliczonych umiejętnościach    Tonhasca Júnior   2024-02-08
Osobisty mikrobiom w cyfrach   Zimmer   2014-08-14
Ostrogony nie są naprawdę “żywymi skamieniałościami”    Coyne   2015-07-29
Palestyńska intersekcjonalność z nazistami   Frantzman   2017-07-08
Pochwała ignorancji, czyli wiem, że nie wiem   Cullen   2017-01-11
Przykre niespodzianki, czyli czerniak i siwizna   Łopatniuk   2015-08-01
Przypuszczalnie złamana kość    Coyne   2015-06-04
Rozum i Wiara IICzyli takie sobie rozmowy o religijnych „prawdach” i problemach z nimi związanych.   Ferus   2015-11-22
Ryba z biodrami   Mayer   2016-03-30
Siedem narzędzi myślenia   Dennett   2014-11-19
Skrzydlaci oszuści i straż obywatelska   Young   2014-01-02
Tako rzecze antyszczepionkowa “wojowniczka mama”, Brittney Kara: jeśli szczepionki są tak wspaniałe, to dlaczego nie wspomina ich Biblia?     2018-04-26
Twardy kwiat do zgryzienia    Tonhasca Júnior   2023-02-22
Wielkoskrzydłe   Naskręcki   2014-04-02
Wierzący nagradzani za życia   Coyne   2014-12-21
Wpaść w amok. Empiryczna analiza szaleńczych zabójstw pokazuje, że wyłaniają się dwa różne wzorce.   King   2023-06-03
Wątpliwi pomocnicy    Tonhasca Júnior   2023-04-08
Świetna ewolucyjna innowacjaktóra okazała się zgubna   Yong   2015-12-10
Dlaczego odmawiamy dostrzegania jaśniejszej strony, choć powinniśmy   Pinker   2018-04-17
Krew, znój, łzy i pot   Tonhasca Júnior   2023-01-19
Mądrość w pułapce autorytetu   Witkowski   2020-04-18
Po prostu nie mogę się doczekać, aby znów wyruszyć w trasę   Tonhasca Júnior   2022-10-27
Pochwała jednoznaczności   Witkowski   2019-10-29
Z perspektywy naszego kurnika   Witkowski   2020-01-16
A co to takie włochate?   Łopatniuk   2016-04-02
A genomy ciągle kurczą się…   Zimmer   2016-11-22
A teraz dobre wiadomości: Sprawy naprawdę idą w dobrym kierunku   Pinker   2015-11-24
A polać wielką wodą…   Cipiur   2019-05-18
A.N. Wilson znowu kopie Darwina, tym razem w “Times”   Coyne   2017-09-07
Adam i Ewa: dwoje, czy więcej niż dwoje przodków?   Coyne   2017-01-07
Afrykańscy naukowcy wzywają do polityki poparcia biologii syntetycznej i innych innowacji   Agaba   2021-12-02
Agroekologia zmienia biednych farmerów w biedniejszych   Muhumuza   2022-06-09
AI – asystent lekarza   Novella   2020-12-09
AI: gorąca randka z “Sydneyem ”   Gotefridi   2023-03-15
Akademicki skandal: troje badaczy umyślnie publikowało fałszywe artykuły o „badaniach żałości”, by pokazać fatalne standardy akademickie w naukach społecznych   Coyne   2018-10-12
Akcja afirmatywna w wieloetnicznym narodzie   Hyams   2020-07-17
Aktywacja telomerazy mogłaby prowadzić do leczenia samej starości   Ridley   2015-10-27
Aktywiści anty-GMO w Afryce szerzą mity i strach, ale nie przedstawiają żadnych naukowych dowodów   Abutu   2023-08-14
Aktywność umysłowa nie zapobiega osłabieniu umysłowej sprawności   Novella   2018-12-15
Akupunktura jadu pszczelego: śmiercionośne znachorstwo, które może zabić     2018-04-23
Akupunktura kontra nauka, wersja lingwistyczna     2017-06-01
Akupunktura kwantowa   Novella   2019-04-23

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


&#8222;Choroba&#8221; przywrócona przez Putina


&#8222;Przebudzeni&#8221;


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk