Bajka o kaczkach karolinkach

Mama kaczka była bardzo ostrożna w kwestii pozwolenia pisklętom na opuszczenie gniazda (pisklaki wydawały się czekać na sygnał od mamy zanim zaczynały skakać). Wchodziła i wychodziła ze skrzyni trzy razy, za każdym razem siedząc u wejścia przez pięć minut, starannie przyglądając się otoczeniu. Niestety, para modrowronek kalifornijskich nauczyła się, że skrzynia kaczek jest pudełkiem z obiadem i już wcześnie rano krążyły w pobliżu. Być może więc modrowronki spowodowały, że była tak ostrożna. Wreszcie sfrunęła na ziemię, pochodziła trochę wokół, a potem musiała zawołać kaczęta, bo nagle zaczęły wyskakiwać ze skrzyni jak popcorn na patelni.

John i ja byliśmy dość osłupiali tym, co się stało i nie mamy na to dobrego wyjaśnienia. Samce przepióra bronią własnych piskląt przed drapieżnikami. Jedną z możliwości jest, że zawołania kaczątek o pomoc były podobne do zawołań piskląt przepióra i to wyzwoliło jego reakcję obronną. Potem jednak dziobał je, co sugerowałoby, że coś mu się niezupełnie zgadzało.

Jest w literaturze kilka dziwacznych przykładów takiej “niewłaściwie skierowanej” opieki rodzicielskiej. Moim ulubionym przykładem jest klasyk z podręczników, pokazany poniżej: samiec kardynał sfotografowany przy karmieniu złotej rybki (zdjęcie z Internetu, fotograf nieznany). Rozdziawiony pysk ryby mógł przypominać żebrzące pisklę.

Why Evolution Is True, 6 grudnia 2016

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska