Nie można bojkotować ISIS

Kierownictwo brytyjskiego związku studentów (NUS) odmówiło jednak przyjęcia wniosku, stwierdzając, że krytykowanie barbarzyńskich dżihadystów “Państwa Islamskiego” (ISIS/ISIL) zwiększyłoby islamofobię. Na czele opozycji wobec tego wniosku stanęła Malia Bouattia  (Black Students Officer), która twierdziła, że wniosek podsycałby strach przed muzułmanami i służył jako “usprawiedliwienie wojny”.

Znany publicysta i reżyser telewizyjny, Willard Foxton, pisał w “The Telegraph” po tej odmowie potępienia ISIS przez związek studentów o osłupiającym “inspirowanym przez ‘Socialist Worker’ idiotyzmie i autodestrukcji”.

Dla samego ISIS fakt potępienia go lub nie przez brytyjskich studentów nie ma większego znaczenia. Islamistyczni fanatycy oblegający Kobane nie porzuciliby broni dlatego, że NUS potępia ich łajdactwa. Na rzeczywistych islamofobach też takie potępienie nie wywrze wrażenia. Kiedy przyjrzymy się jednak twierdzeniu, że krytyka Państwa Islamskiego może prowadzić do islamofobii, to, przynajmniej w moim przekonaniu, istnieje tu ciche założenie, że ISIS jest w jakiś sposób reprezentatywne dla całego islamu i wszystkich muzułmanów. Takie założenie byłoby rzeczywiście swego rodzaju islamofobią.

Prawdę mówiąc, ludzie, którzy przeciwstawili się temu wnioskowi, są niewiarygodnie durni. Sama myśl, że można zwrócić się do kurdyjskiego muzułmanina i powiedzieć mu: „jesteś zachodnim, imperialistycznym islamofobem, bo chcesz, byśmy potępili ludzi mordujących i gwałcących twoich rodaków”, wymaga okłamywania samego siebie z wprawą dziennikarzy z   „Russia Today”. 

Co więcej, przeciwstawianie się krytyce grupy ekstremistów, w obawie, by nie uznano tego za krytykę całej religii, jest dość niepewnym mostem, na który wkracza NUS. I nie wyobrażam sobie, by odmówili krytykowania Izraela z uzasadnieniem, że może to podsycać antysemityzm.

No cóż, okazuje się, że Foxton był proroczy. 

Rada wykonawcza NUS wczoraj (2 czerwca 2015) przyjęła wniosek przedstawiony przez  związek studencki School of Oriental and African Studies bojkotowania Izraela i głosowała za sprzymierzeniem się z kampanią Boycott, Divestment, Sanctions– ruchem, którego przywódcy wyraźnie wzywają do likwidacji państwa żydowskiego.   

(NUS przyjął poprzednio rezolucje potępiające UKIP [Partia Niepodległości Zjednoczonego Królestwa] oraz byłego ministra edukacji Davida Lammyego)

Idąc za myślą Foxtona wydaje się jasne, że „postępowi” studenci z NUS, którzy troszczyli się o to, że potępienie ISIS (najbardziej brutalnego ruchu na naszej planecie) napiętnuje muzułmanów, niemniej ewidentnie nie obawiali się, że ich decyzja bojkotu jedynego państwa żydowskiego (i jedynej demokracji na Bliskim Wschodzie) podsyci antysemityzm – rasizm przeciwko Żydom, który osiągnął w Wielkiej Brytanii w 2014 r. rekordowe poziomy.

O ile decyzja bojkotu Izraela przez NUS będzie miała niewielki, jeśli w ogóle jakiś, wpływ na sam Izrael, może mieć wpływ na Żydów brytyjskich – których przeważająca większość identyfikuje się silnie z państwem żydowskim. Tak osłupiająco pełne hipokryzji kampanie, które wskazują na Izrael, jako jedyny kraj na świecie zasługujący na potępienie, jest w efekcie mówieniem brytyjskim Żydom, że identyfikują się z moralnie ohydnym ruchem, z którym stowarzyszanie się umieszcza ich po złej stronie historii.

Jak pisaliśmy poprzednio, moralne rozróżnienie między stwierdzeniami “syjoniści są naszym nieszczęściem” a “Żydzi są naszym nieszczęściem” coraz bardziej traci sens. Odbija się to coraz bardziej na życiu europejskich Żydów.   

Britain’s student union refused to boycott ISIS yet passed motion boycotting Israel – beyond parody

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Adam Levick

Autor i redaktor naczelny strony internetowej "CiF Watch" zajmującej się monitorowaniem antysemityzmu na łamach "Comment is Free" strony internetowej "Guardiana" i "Observera". Strona www autora