Prawda

Czwartek, 28 marca 2024 - 12:06

« Poprzedni Następny »


Co znaczy dziś NIGDY WIĘCEJ?


Richard Landes 2015-03-12

Paryż, Place de la Republic.
Paryż, Place de la Republic.

Ubiegłego lata w całej Europie Zachodniej i w Skandynawii, gangi uczestników ulicznych zamieszek wznosiły hasła: “Hamas! Hamas! Żydzi do gazu!…”; “Śmierć Żydom! Poderżnąć gardła Żydom!”. Towarzyszyły temu czasem  śmiertelne ataki na Żydów, co przekonało niektórych obserwatorów, że przy obecnym narastaniu otwartej wrogości, prędzej czy później można się spodziewać masowej ucieczki Żydów z Europy.

W 2000 r., kiedy Unia Europejska miała nadzieję na nowy okres sukcesów w globalnej wiosce  – a jedna z wydanych wówczas książek nosiła tytuł Why Europe will run the 21st century  – gdybyktokolwiek  powiedział przywódcom demokracji francuskiej lub jakiejkolwiek innej demokracji Europy Zachodniej, że w pierwszych dziesięcioleciach XXI wieku coraz bardziej niepowstrzymana muzułmańska nienawiść do Żydów spowoduje exodus Żydów z Europy Zachodniej, zostałby wyśmiany. Nie do pomyślenia! Niemożliwe! Absurdalne. Islamofobiczne.


Jak to się stało? I co to zwiastuje?


Patrząc z perspektywy historycznej, faszyści nienawidzą Żydów, a totalitarni faszyści nienawidzą Żydów ze szczególną pasją. Formuła wszelkiego totalitaryzmu, od Inkwizycji do komunistów i nazistów brzmi: Pozbądź się Żydów, a będziesz mógł zniszczyć wolność. W świadomości dżihadystycznych totalitarystów XXI wieku pozbycie się europejskich Żydów przygotuje grunt pod podbój islamski; stworzy warunki, w których harbis, to jest mieszkańcy Dar al Harb, królestwa miecza, mogą zostać wprowadzeni i podporządkowani Dar al Islam, królestwu posłuszeństwa [Allahowi]. Innymi słowy, są przekonani, że wygnanie Żydów z Europy jest najważniejszym krokiem wstępnym na drodze do muzułmańskiego podboju Europy lub, jak nazwała to Bat Ye’or w książce, która (kiedy ukazała się dziesięć lat temu), spotkała się z uniwersalnym szyderstwem, toruje drogę do Eurabii.


Nie jestem jakimś Houellebecqowskim historykiem, wyobrażającym sobie muzułmański podbój Europy. Nie sądzę, by dżihadystom udało się spełnić ich millenaryjne ambicje. Jako badacz tego zjawiska mogę was zapewnić, że wszystkie takie ruchy ponosiły w przeszłości porażkę. Mogą one jednak dokonać olbrzymich szkód na drodze do porażki, a w tym wypadku jestem wręcz pewien, że dokonają takich szkód. Sądzę, że jeśli nie powstrzyma się tego na wczesnym poziomie, cokolwiek przetrwa ich najazd, w niczym nie będzie przypominało tej Europy, o jakiej myśleli twórcy UE.  


Pozwolenie na wygnanie Żydów w wyniku działania innych jest całkowicie sprzeczne z interesami (post-) chrześcijańskiego świata demokratycznej i postępowej Europy. Zgadzając się na to, Europejczycy porzuciliby sojusznika kulturowego w rozwijaniu postępowych wartości obywatelskich, pozwalając równocześnie swoim przysięgłym wrogom na łamanie zarówno litery, jak ducha demokracji. Było wystarczająco tragiczne, że Europejczycy w pierwszej połowie XX wieku dążyli do realizacji millenaryjnych marzeń, które szybko stały się totalitarnymi koszmarami, a jest czymś zupełnie innym umożliwianie (i zachęcanie) radykalnym wrogom realizację marzenia, które obiera jako cel podbój kultury europejskiej. Niemniej elity europejskie, zarówno elity polityczne, jak inteligencja, znacznie częściej wspierają tę dżihadystyczną nienawiść do Żydów niż jej się sprzeciwiają.


Jednym z kluczowych składników tej dynamiki, która grozi wygnaniem Żydów z Europy i przyczynia się do Eurabii, jest szkoła dziennikarstwa, która konsekwentnie prezentuje jadowite narracje Palestyńczyków (i innych dżihadystów) o Izraelu jako wiadomości. Ci “dziennikarze” monopolizują relacje o konflikcie między Izraelem a jego sąsiadami od niemal piętnastu lat. I kiedy wrzucają wysoki bieg – a robią to, za każdym razem, kiedy Izrael odpowiada na ataki wrogów mierzących w cywilów izraelskich – podżegają dżihadystyczną nienawiść populacji muzułmańskiej żyjącej w krajach zachodnich.


Opowieści, które zdaniem ludzi Zachodu pokazują złe traktowanie Palestyńczyków przez Izrael, w oczach muzułmańskich widzów pokazują, jak niewierni Żydzi atakują niewinnych muzułmanów. Tak więc, opowiadając historie, które z najrozmaitszych przyczyn (omówionych niżej) odpowiadają publiczności, do której są skierowane, dziennikarze europejscy wymachują flagą dżihadu przed niespokojną populacją imigrancką, a szczególnie przed “les jeunes”. Więzienia europejskie pełne są muzułmanów, którzy pierwsze powołanie do dżihadu poczuli oglądając zachodnią telewizję.


W telewizji widzi się, jak armia izraelska z pomocą Ameryki maltretuje młodzież Intifady. Kiedy widzę to, chcę iść walczyć przeciwko nim, przeciwko Amerykanom, przeciwko wszystkim tym, którzy uciskają islam…


Spójrz tylko na telewizję i na upokorzenia jakim poddaje armia izraelska palestyńską chebab [młodzież]…


Kiedy widzi się w telewizji, jak czołgi izraelskie strzelają do młodzieży uzbrojonej w proce lub koktajle Mołotowa i nikt nie ruszy palcem. Człowiek zadaje sobie pytanie, czy jest na świecie jakaś sprawiedliwość.


Używając takich obrazów jako rodzaju przygotowania do rekrutacji – szczególnie zdjęć al- Durah – dżihadyści rozprzestrzenili formę antysemityzmu, która rywalizuje z nazistowską: jeśli nie wyeliminujemy Żydów, oni nas zniszczą. Podstawa propagandy ludobójstwa: eksterminuj lub będziesz eksterminowany.


W istocie żaden pojedynczy czynnik nie miał większego wkładu w sukces ludobójczej nienawiści wśród muzułmanów i nie zahamował tak bardzo oporu Europejczyków, jak te fale toksycznego dziennikarstwa: “le petit MohamedAl Durah, “masakra w Jenin”, “oblężenie Betlejem”, rodzina unicestwiona na plaży w Gazie, Kafr Qana, Mavi Marmara, itd. Za każdym razem, kiedy Izrael walczy z dżihadystami, którzy chowają się wśród własnych cywilów, a dziennikarze zalewają sferę publiczną obrazami cierpiących Palestyńczyków, za które to cierpienia obwiniają Izrael, mieszkańcy zachodnich miast oglądają publiczne pokazy dżihadystycznej nienawiści do Żydów, z których ostatnia runda w lecie ubiegłego roku była tylko najnowszym i najbardziej agresywnym przejawem tego zjawiska. Innymi słowy, analizy wpływu konfliktu arabsko-izraelskiego w Europie nieodmiennie pomijają media jako kluczowego pośrednika tego procesu.  Przeformułowując jeden z tytułów z Guardiana z 2002 r. (tj. po “masakrze” w Jenin) można powiedzieć:


Sposób przedstawiania przez media głównego nurtu
 przemocy na Bliskim Wschodzie wywołuje wzrost antysemityzmu w całej Europie …


Tak więc jedną z najpilniejszych i najbardziej istotnych reform wewnętrznych, jakich mogą dokonać społeczeństwa zachodnie, by bronić się przed poważnym i bezlitosnym wrogiem, jest zajęcie się zawodowymi i etycznymi porażkami mediów przekazujących wiadomości. Już przez przestrzeganie podstawowych wartości etycznych wolnej prasy – zobowiązania do informowania o ważnych wydarzeniach tak dokładnie, jak to możliwe – społeczeństwa demokratyczne znacząco osłabiłyby podżeganie do nienawiści wobec Żydów, które jest obecne w sferze publicznej. Również bardziej proporcjonalna uwaga poświęcana niepomiernie większej liczbie muzułmańskich ofiar arabskiego dżihadyzmu mogłaby posłużyć do utemperowania zapału niektórych do wstąpienia w szeregi dżihadystów. Mogłoby to pomóc tym muzułmanom, którzy chcą żyć w pokoju na Zachodzie, kiedy starają się bronić swojego stanowiska.


Niewiele rzeczy lepiej ucieleśnia korupcję mediów podających wiadomości  (intifady mediów, jak to nazwał jeden z krytyków) niż hordy dziennikarzy, które zeszłego lata nieustannie powtarzały dostarczone im przez Hamas słowa, że “olbrzymia większość” ofiar to cywile. Nawet dane dostarczone przez Hamas zaprzeczały tym twierdzeniom, a starannie zanalizowane,  czynią z Operacji Obronny Brzeg jeden z najbardziej wyjątkowych przykładów minimalizowania ofiar cywilnych w walkach na terenie miejskim, który to wynik jest znacznie lepszy niż wyniki sił USA lub NATO w podobnych okolicznościach. Zamiast tego, karmieni obrazami ofiar palestyńskich, czasami bezpośrednich ofiar Hamasu , za które obwiniano Izrael, dziennikarze zachodni oraz szczególnie widzowie europejscy, w sposób zrozumiały uważali armię izraelską (IDF) za jedną z najbardziej brutalnych armii na planecie.   Obecnie możemy oczekiwać kolejnego raportu UNHRC, który powtarza głęboko nieuczciwy “pierwszy szkic” medialny, “drugim szkicem”, nie ze strony krytyków, ale ze strony “rozdmuchiwaczy” spośród NGO „praw człowieka, prezentujących IDF jako zbrodniarzy wojennych, a dżihadystów, którzy zabijają swoich, jako niewinne ofiary.  


Kiedy Matti Friedman, dziennikarz przez lata pracujący dla AP, opublikował swoją relację o pracy dla nieuczciwej, stronniczej międzynarodowej agencji informacyjnej, która systematycznie donosiła negatywnie o Izraelu i pozytywnie o Palestyńczykach, ignorując przychylne Izraelowi wiadomości oraz negatywne dla Palestyńczyków wiadomości, odpowiedzią było oburzone zaprzeczenie wraz z usprawiedliwieniem zachowania właśnie takiego, jakie opisał Friedman.


Atrakcyjność moralnej Schadenfreude: “Wy, Żydzi…”


Do pewnego stopnia media dają swojej publiczności tylko to, czego ona chce. Nie należy nie doceniać entuzjazmu, z jakim publiczność na Zachodzie, szczególnie wśród europejskiej szeroko rozumianej „globalnej, postępowej lewicy” przyjęła jadowitą narrację o Izraelu. Jak to zrozumiał pewien niemiecki fotograf latem zeszłego roku w Gazie, jest znacznie większa publiczność na zdjęcia dzieci palestyńskich zabitych przez Izraelczyków niż dzieci syryjskich zabitych przez swoich muzułmańskich współwyznawców. Reporter BBC, Jon Donnison, przetweetował zdjęcie rannej dziewczynki syryjskiej jako dziecka z Gazy i dodał komentarz: „to zdjęcie rozdziera serce”. Olbrzymia różnica między nagłośnieniem Palestyńczyków  zabitych przez Izraelczyków, a tymi, których zabili ich rodacy Arabowie (lub jakichkolwiek Arabów zabitych przez innych Arabów, np. w Sudanie lub w Syrii) pokazuje, że publiczność porusza nie ofiara jako taka, ale wskazanie sprawcy.


Dlaczego publiczność zachodnia ma ten nienasycony apetyt na tę „jadowitą narrację” o Żydach,  jako czarnych charakterach? Sądzę, że jest to “moralna Schadenfreude”, przyjemność czerpana z demonicznego obrazu Żyda. Cały dyskurs o izraelskim apartheidzie i ludobójstwie, ten „mem Zionazi”, podczas gdy rasistowskie praktyki, apartheid i ludobójcze działania znacznie bardziej pasują do opisu zachowania Arabów i muzułmanów, ujawnia głęboką potrzebę oczerniania Żydów. To z kolei znajduje odbicie w odrodzeniu na post-chrześcijańskim Zachodzie impulsu zastąpienia, w którym zostanie wybranym  jako elita moralna na planecie może być zatwierdzone tylko przez zdyskwalifikowanie jakichkolwiek roszczeń Izraela do moralnego zachowania: w ten sposób najbardziej moralna armia na świecie przy wszystkich możliwych standardach dbałości o życie ludności cywilnej wroga, staje się jedną z najbardziej brutalnych i okrutnych armii na tej mrocznej planecie. Rezultat: olbrzymia atrakcyjność teologii zastąpienia wśród „lewicowców”, według której Israelczycy są nowymi nazistami, a Palestyńczycy ofiarami ludobójstwa. Ruch BDS jest tu najlepszym przykładem.


Sprawa Al-Durah w uderzający sposób ilustruje tę dynamikę. Jednym z powodów, dla którego sprawa ta była tak niezmiernie atrakcyjna dla Europejczyków, było to, że oferowała darmową ucieczkę „od poczucia winy za Holocaust”. Jak napisała Catherine Nay, wybitna dziennikarka francuska głównego nurtu (mówiąc za wielu innych): “symbolicznie ta śmierć wymazuje, zastępuje (sic!) obraz chłopca z Warszawskiego Getta”. Starzy naziści zostali zastąpieni nowymi – Izraelem; starzy Żydzi zostali zastąpieni nowymi – Palestyńczykami. Trudno wyobrazić sobie lepszą ilustrację dezorientacji moralnej wywołanej potrzebami „zastąpienia” niż użycie wysoce wątpliwego obrazu chłopca złapanego w ogień krzyżowy, niewątpliwie rozpoczęty przez stronę palestyńską, który ma „zastąpić” obraz symbolizujący systematyczną eksterminację 1,5 miliona dzieci.


Strach przed odwetem


W ostatecznym rachunku jednak nie sądzę, by zażarta i obronna duma cechu dziennikarskiego, ani nienasycony apetyt pewnych dziennikarzy i ich publiczności na jadowite narracje o Żydach, stanowiły najpoważniejszy problem. Uważam, że największym czynnikiem, który nie pozwala demokratycznym społeczeństwom na zamknięcie jednego ze swoich najbardziej narażonych frontów w wojnie z bezlitosnym wrogiem, jest problem strachu przed odwetem. Oczywiście, najbardziej dotyczy to dziennikarzy w terenie, na przykład w Gazie, gdzie media przekazujące wiadomości odgrywają tak zasadnicza rolę w palestyńskiej strategii wojennej. 12 października 2000 r., wkrótce po pokazaniu materiału filmowego o Al-Durah, pewna włoska ekipa telewizyjna ukradkiem wywiozła obciążający materiał filmowy, pokazujący Palestyńczyków, krzyczących, że mszczą się za krew Muhammada Al-Durah i barbarzyńsko rozdzierających na strzępy dwóch żołnierzy izraelskich, a następnie ciągnących te strzępy ciał ulicami Ramallah. Wściekłość Arafata na to „pogwałcenie protokołu dla mediów” (od każdego dziennikarza oczekiwało się, że najpierw wręczy swój film policji), spowodowała, że szef innej włoskiej agencji napisał list, w którym zapewnił Przewodniczącego Arafata, że jego ekipa nigdy czegoś takiego by nie zrobiła, ponieważ zawsze „stosuje się do procedur dziennikarskich informując z Palestyny”.


Tego lata w Gazie sytuacja dziennikarzy była tak zła, że kilku z nich przyznało istnienie nieustannego zastraszania i po raz pierwszy po długiej historii potępiania rzekomego izraelskiego zastraszania reporterów Foreign Press Association mieszczące się w Jerozolimie potępiło zachowanie Hamasu:


FPA protestuje w najostrzejszych słowach przeciwko jawnym, nieustannym, siłowym i nieortodoksyjnym metodom stosowanym przez władze Hamasu i ich przedstawicieli wobec dziennikarzy międzynarodowych w Gazie w ciągu minionego miesiąca.  


Młody reporter włoski, tuż po wyjeździe z Gazy, tweetował to, czego nie mógł powiedzieć poprzedniego dnia w Gazie, a mianowicie, że atak z powietrza, który złamał zawieszenie broni i zabił dziesięcioro ludzi w obozie dla uchodźców w Szaati, wśród których było ośmioro dzieci bawiących się po raz pierwszy od wielu dni, był atakiem ze strony Hamasu, nie zaś ze strony Izraela, jak doniosło wielu posłusznych dziennikarzy. Najwyraźniej w dzisiejszych dniach nawet napisanie tweetu wymaga odwagi.


Ten problem jednak wychodzi daleko poza problem samych reporterów w Gazie. Żadne z mediów głównego nurtu – BBC, CNN, NYT – nie podchwyciło tej historii i do dnia dzisiejszego większość ludzi, którzy śledzili wydarzenia zeszłego lata sądzi, że to Izrael zabił te dzieci, których rozdzierające serca zdjęcia znalazły się na czołówkach wielu gazet i w wielu programach telewizyjnych.


Nasze informacje są w znacznym stopniu (auto-)cenzorowane; dziennikarze posłusznie spełniają żądania, by odgrywali kluczową rolę w wojnie dżihadystów z Zachodem.  


Końcowym rezultatem tej dziennikarskiej postawy zastraszenia, posłuszeństwa i samooszukiwania się, pokrytej często grubą warstwą moralnego poparcia dla Palestyńczyków i muzułmanów jako „słabszych”, jest światem, w którym ludzie Zachodu są  nieustannie dezinformowani nie tylko o walkach Izraela ze swoimi sąsiadami, ale także o napaści dżihadystów na demokratyczny Zachód, w której bitwy Izraela są istotnym frontem. A wynikiem tego ogromnego zwycięstwa dżihadystów wszelkich maści – sunnitów i szyitów - w wojnie poznawczej jest nie „tylko” koniec życia żydowskiego w Europie, ale znacznie poważniejsze problemy dla demokracji, praw człowieka i pokoju globalnego niż ktokolwiek chce rozważyć.


Dla tych, którzy nadal żarliwie upierają się przy Nie Wieder! (Nigdy więcej), ruch należy do nas.

 

Oryginalny tekst został skrócony.

Suicidal Mainstream News Media: Outsourcing Anti-Semitism to European Jihadis

„The Augean Stables”, 5 marca 2015

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

W kolejnym artykule Richard Landes daje kilka ilustracji tych postaw. m. in. poniższy film, wywiad z przewodniczącym stowarzyszenia grafików, które nagrodziło pewną karykaturę. 



Richard Allen Landes


Amerykański historyk, wykładowca na Boston University, dyrektor bostońskiego Center for Millennial Studies. Autor szeregu książek o średniowieczu i ruchach apokaliptycznych. Obserwator konfliktu na Bliskim Wschodzie (to on ukuł pojęcie „Pallywood” na wyprodukowane ze statystami filmy mające być „dowodami” przeciwko Izraelowi). Jest również autorem dwuczęściowej druzgoczącej analizy  tzw. „Raportu Goldstone’a”.    


Skomentuj Tipsa en vn Wydrukuj




Komentarze
1. Jedwabno mieczysławski 2015-03-12


Brunatna fala

Znalezionych 1448 artykuły.

Tytuł   Autor   Opublikowany

Hamas, Israel i hipokryzja arabskich oraz innym muzułmańskich przywódców    Toameh   2023-10-28
To islam, głupczeNie chodzi tu o Izrael, kolonializm, globalizm czy kapitalizm; chodzi o islam.   Greenfield   2023-10-27
Barbarzyństwo Hamasu jest częścią tradycji arabskich pogromów   Julius   2023-10-27
Kim są cywile Gazy?   Bard   2023-10-26
Połowa amerykańskich wyborców poniżej 35. roku życia uważa, że masakry i gwałty na Żydach można uzasadnić     2023-10-25
Gwałt jako broń wojenna, tym razem w Izraelu. Dlaczego feministki milczą?   i Mandy Sanghera   2023-10-24
Cywile z Gazy potrzebują schronienia. Dlaczego świat arabski tego nie zapewni?   Jacoby   2023-10-23
Niemożliwe żądanie BidenaJego wizyta w Izraelu była pokazem dysonansu poznawczego.   Glick   2023-10-22
Nasze miasta i ulice są pełne nienawistników   Collier   2023-10-21
Polityczni i wojskowi przywódcy Iranu zachęcają Hamas do kontynuowania walki aż do osiągnięcia celu Iranu i Hamasu – zniszczenia Izraela     2023-10-20
Dlaczego Żydzi nie pozwolą się po prostu zabić?   O'Neill   2023-10-19
Wirusy tradycji, wirusy kłamstwa, wirusy umysłu   Koraszewski   2023-10-17
Hamas i Iran: rzeź Żydów przez dziesięciolecia   Toameh   2023-10-16
Drugie ludobójstwo Ormian   Bulut   2023-10-16
Iran jest mózgiem i rękami stojącymi za Hamasem     2023-10-14
To był zły tydzień dla tych, którzy twierdzą, że antysyjonizm nie jest antysemityzmem     2023-10-13
Wywiad funkcjonariusza Hamasu dla Russia Today     2023-10-12
Barbarzyński nihilizm „wolnej Palestyny” Nadszedł czas, abyśmy rozliczyli beznadziejność leżącą u podstaw arabskiej i zachodniej ideologii „wyzwolenia”.   Mansour   2023-10-12
Ideologia masowego morderstwa   Herf   2023-10-11
„Umiarkowana” Autonomia Palestyńska stoi zdecydowanie po stronie masowych morderców i gwałcicieli     2023-10-11
Al-Azhar wyraża uznanie dla terroryzmu Hamasu     2023-10-10
Palestyńskie deklaracje w dniu napaści na Izrael     2023-10-09
Kolejna wojna przeciw Żydom   Koraszewski   2023-10-08
Autonomia Palestyńska przyznaje, że nie ma „izraelskiej okupacji”   Flatow   2023-10-07
Gdzie są palestyńskie ustępstwa na rzecz pokoju?   Tawil   2023-10-05
Dlaczego Hamas wysyła Palestyńczyków na śmierć na granicy z Izraelem?   Toameh   2023-10-03
Palestyńczycy: Izraelskie ustępstwa są oznaką słabości   Tawil   2023-10-02
Kult „antysyjonizmu”   Tabarovsky   2023-10-01
Kolejne palestyńskie marzenie   Ibrahim   2023-09-29
Dlaczego lekceważą trudną sytuację Palestyńczyków w Libanie?   Eid   2023-09-27
Terror palestyński jest wojną religijną na rzecz Allaha przeciwko Żydom. ONZ musi uznać Izraelczyków zamordowanych przez Palestyńczyków za ofiary przemocy na tle religijnym   Marcus   2023-09-26
“Żyd zachowuje się źle” – sfilmujmy to   Collier   2023-09-25
Abbas już wcześniej powiedział to wszystko     2023-09-24
Wątpliwy związek między edukacją a antysemityzmem   Jacoby   2023-09-23
ARABSKA gazeta wychodząca W LONDYNIE PROPAGUJE ANTYSEMITYZM I WSPARCIE DLA TERRORU     2023-09-19
YouTube  i polscy neonaziści     2023-09-19
Celem palestyńskiego procesu pokojowego było zwiększenie terroryzmu   Marcus   2023-09-17
Jak zostać stypendystą podoktoranckim w Columbii? Napisz 341 stron antyizraelskiego bełkotu!     2023-09-13
Irańska strategia brania zachodnich zakładników   A. Savyon*   2023-09-13
22 lata od 9/11 i napięcie wciąż narasta – dżihadyści czekają na kolejną szansę   Stalinsky   2023-09-12
Jak palestyńskie dziecko zostaje terrorystą?   Flatow   2023-09-10
Nazistowskie przemówienie w Ramallah ilustruje szerszą historię   Glick   2023-09-09
Abbas: Hitler walczył z europejskimi Żydami z powodu ich lichwiarstwa     2023-09-08
HRW zamazuje dowody udziału nieletnich w palestyńskim terroryzmie     2023-09-06
Naziści nadali nienawiści do Żydów akademickie oblicze. Ich spadkobiercy mają „Instytut krytycznych badań nad syjonizmem”     2023-09-04
Którymi drogami powraca nazizm?   Koraszewski   2023-09-03
“Washington Post” o “dobrych” terrorystach   Tawil   2023-09-01
Syria, kraj zgubiony w wiadomościach   Taheri   2023-09-01
Walka Indii z dżihadem   Bulut   2023-08-31
Kilka uwag o palestyńskiej fladze   Collier   2023-08-30
Obwinianie wyłącznie Izraela za problemy psychiczne w Strefie Gazy jest po prostu kolejną formą nienawiści do Żydów     2023-08-29
Norweg melduje Radzie Bezpieczeństwa   Koraszewski   2023-08-27
Irański IRGC przechwala się sukcesami wśród Palestyńczyków i Hezbollahu   Frantzman   2023-08-26
Dlaczego nowe palestyńskie rakiety mają znaczenieMogą wyrządzić znacznie więcej szkód niż karabin czy nóż.   Flatow   2023-08-25
„Musimy prowadzić ‘Wielki Dżihad’, żeby zbudować Wielki Iran”     2023-08-25
Prawdziwe słonie w salonie (edycja 2023)     2023-08-17
Palestyńczycy wołają o pomoc   Tawil   2023-08-15
Czy nikt nie pyta, dlaczego w Dżenin jest obóz dla uchodźców?   Bard   2023-08-14
Kara śmierci dla mordercy i tolerancja dla jego propagandy   Stalinsky   2023-08-11
Przykład tego, jak środowisko akademickie tworzy antyizraelską narrację z kłamstw     2023-08-10
Dlaczego MEMRI przestał używać usługi Cloudflare i dlaczego rząd USA powinien zrobić to samo   Stalinsky   2023-08-09
Finansowana przez Unię Europejską edukacja do dżihadu i męczeństwa   Tawil   2023-08-05
Abbas po raz kolejny mówi Palestyńczykom, żeby poszli do diabła     2023-08-04
Pamiętając, co dzieje się, kiedy Żydzi polegają na innych   Amos   2023-08-03
Rosnące zagrożenie północnego Izraela przez Hezbollah   Lax   2023-08-02
Jeden news dziennie   Koraszewski   2023-08-01
Więc uważasz, że Izrael powinien zburzyć swoje mury?   Collier   2023-07-31
Palestyńskie obozy letnie: szkolenie do mordowania Żydów   Tawil   2023-07-30
Irański plan wypędzenia Żydów z „Palestyny”   Tawil   2023-07-19
ONZ i Arabowie wybielają okrucieństwa Baszara Assada, obwiniają za nie – zgadnij kogo?   Tawil   2023-07-15
Oszczerstwo BBC i hańba stronniczych mediów   Collier   2023-07-14
Tylko Palestyńczycy mogą powoływać się na religię w celach nacjonalistycznych     2023-07-12
Jak walczyć z rosnącym zagrożeniem antysemityzmem – Część I: Reakcją Zachodu jest radzenie sobie z antysemityzmem zamiast walki z antysemitami   Carmon   2023-07-10
Gwałtowny wzrost terroru palestyńskiego jest przedsmakiem „rozwiązania” w postaci dwóch państw   Tobin   2023-07-07
Święto, pogrzeb i nieudane przywództwo   Roth   2023-07-06
Horror życia jako chrześcijanin w muzułmańskim Pakistanie: tylko jeden miesiąc   Ibrahim   2023-07-05
Podwójne standardy: tylko Palestyńczycy mają prawo odczuwać gniew     2023-07-01
‘Protokoły mędrców Syjonu’ w świecie arabskim i muzułmańskim – w przeszłości i obecnie   Carmon   2023-06-28
Dlaczego oni nienawidzą Izraela   Flatow   2023-06-26
Co kryje się za eskalacją palestyńskiej ofensywy terrorystycznej   Glick   2023-06-23
Wojna dżihadu przeciwko chrześcijanom w Afryce   Fernandez   2023-06-23
ONZ potwierdza ideologię AP, że stworzenie Izraela było „zbrodnią”   Marcus   2023-06-20
“Guardian” sięga nowego dna pisząc o izraelskiej nikczemności   Levick   2023-06-18
Dżihad Organizacji Narodów Zjednoczonych przeciwko Izraelowi   Tawil   2023-06-17
Wreszcie artykuł po arabsku opisujący antypalestyński rasizm w Libanie     2023-06-16
Skandaliczny raport ONZ atakuje zwolenników Izraela na całym świecie   Bayefsky   2023-06-15
Dlaczego tak wielu antyizraelskich zwolenników BDS popiera wojnę Putina przeciwko Ukrainie?   Kapoano   2023-06-14
Amnesty-UK: „Pierzmy ludziom mózgi, żeby nienawidzili Izraela, ucząc ich przy tym gotowania”     2023-06-13
Kobiety, które podsycają płomienie nienawiści   Chesler   2023-06-12
Cztery mity o arabsko-izraelskim konflikcie obalone przez jeden incydent terrorystyczny   Flatow   2023-06-11
Izraelożercy uwielbiają, kiedy giną palestyńskie dzieci     2023-06-09
Farhud i “sprawa” PalestyńskaNazizm nadal inspiruje Palestyńczyków   Julius   2023-06-07
Dezorientacja śmiercionośnego dziennikarstwa: o zachodnich mediach i konflikcie arabsko-izraelskim   Landes   2023-06-05
Dżihadystyczny konflikt w wojnie rosyjsko-ukraińskiej   Stalinsky   2023-05-31
Niewygodne palestyńskie ofiary   Fitzgerald   2023-05-31
Prawdziwe znaczenie “Od rzeki do morza Palestyna będzie wolna”   Tawil   2023-05-25
Chrześcijanie w Nigerii są mordowani jak zwierzęta   Ibrahim   2023-05-25
Jak Palestyńczycy próbują zniszczyć Liban   Tawil   2023-05-23
Żydzi mieli wszelkie powody, by obawiać się ludobójstwa w 1948 roku     2023-05-22
"Economist" promuje "elokwentnego krytyka" istnienia Izraela   Levick   2023-05-21

« Poprzednia strona  Następna strona »
Polecane
artykuły

Lekarze bez Granic


Wojna w Ukrainie


Krytycy Izraela


Walka z malarią


Przedwyborcza kampania


Nowy ateizm


Rzeczywiste łamanie


Jest lepiej


Aburd


Rasy - konstrukt


Zielone energie


Zmiana klimatu


Pogrzebać złudzenia Oslo


Kilka poważnych...


Przeciwko autentyczności


Nowy ateizm


Lomborg


„Choroba” przywrócona przez Putina


„Przebudzeni”


Pod sztandarem


Wielki przekret


Łamanie praw człowieka


Jason Hill


Dlaczego BIden


Korzenie kryzysu energetycznego



Obietnica



Pytanie bez odpowiedzi



Bohaterzy chińskiego narodu



Naukowcy Unii Europejskiej



Teoria Rasy



Przekupieni



Heretycki impuls



Nie klanial



Cervantes



Wojaki Chrystusa


Listy z naszego sadu
Redaktor naczelny:   Hili
Webmaster:   Andrzej Koraszewski
Współpracownicy:   Jacek, , Małgorzata, Andrzej, Henryk